Siedząc na parapecie...

Mój maly świat jest jak potluczone lustro...próbuje się w nim przeglądać, ale nie moge dostrzec usmiechu, widze tylko rozmazany tusz, a przecież nie spacerowalam w deszczu...Rozpocząl siem nowy miesiąc   - maj, zawsze lubilam ten czas zwany majem, ale w tym roku nie zacząl siem pozytywnie. Nie wyspalam siem na dzień dobry, bardzo bliska mi osoba powiedziala: "żegnaj na zawsze". Hm..jak siem teraz czuje...? Beznadziejnie, jestem zla, rozżalona, samotna, glupia, wredna,tępa, nudna...Tak tak tak histeryzuje, dramatyzuje, plote glupoty i bzdury, ale czy nie wolno mi, kiedymój świat rozpada siem na male, nic nieznaczące kawalki...??? Tak - jestem jak male dziecko, którego idealy zweryfikowalo życie, dajcie mi lizaka i niech mnie ktos przytuli...!!!

(notka z wczoraj)...