tylko-ola

Hmm.....we wczorajszej skasowanej juz notce napisalam, że nie wiem co jest prawda, a co klamstwem....dzis kiedy nastal nowy poranek wiem już....to chyba przyszlo ze świtem, ale nie switem pelnym nadziei.....ze świtem pelnym prawdy.....Sama nie wiem o co mi czasem chodzi, a to tylko dlatego, ze wlaśnie w tych niewygodnych, trudnych sytluacjach poznaje siebie. Coś cholernie mnie ostatnio wzięlo na odkrywanie tej pieprzonej prawdy i każdego nowego dnia, dowiaduje sie coraz gorszych rzeczy....czy to mnie przeraża...? Nie to mnie smuci, bo chyba w końcu kazdy chcialby być kimś....

I znowu ktoś mnie uświadomil :) Może zaczne odpoczątku....Wcześniej sama zrozumialam, że jestem zla, pogodzilam sie z tym, uwierzylam w to, co prawda zauważylam to również przez innchy ludzi, czasami bardzo mi bliskich, ale nikt mi tego nigdy nie powiedzial wprost, wszscy boją sie przyznać mi racje. Pomino swojego zla, zawsze myślalam, że nie jestem jeszcze taka beznadziejna, źli ludzie też czasem maja coś do powiedzenia - nie muszą być to glupoty. Wcześniej wydawalo mi sie nawet, że czasem potrafie dostrzec to czego inni nie widzą - to troche przez moją dobrą koleżanke, która mi to powiedziala - mylila sie. Ktoś powiedial mi ostatnio, ze jestem tępa i nudna, zareagowalam śmiechem, byla to reakcja różna od tej, która zaistaniala kiedy zrozumialam, że jestem zla - wtedy plakalam, teraz sie śmialam, wiem nawet dlaczego, heheheh...Po dluższym zastanowieniu sie nad tymi slowami (tępa, nudna) doszlam do wnoisku, ze to prawda i zgadzam sie, ale ta prawda o mnie, w sumie nikomu nie zaszkodzi, będąc tępa i nudna nikogo nie skrzywdze, dlatego nie przejmuje sie nią aż tak bardzo. Myśle, ze na świecie nie istnieją idaly, chciaż ja w nie wierze, ale nie w to, że istnieją w postaci ludzi, tylko w to, że warto do nich dążyć....ja na peno nim nie jestem, nie będe, ale nie jest to takie straszne, lubie patrzeć prawdzie w oczy nawet jeśli owa prawda nie jest różowa. Tak na koniec chcialabym prosić wszystkich, którzy to przeczytają i mnie "znają" żeby nie zparzeczali i nie podważali tego co napisaam powyżej, a temu, który mnie uświadomil dzięki wielkie (wiem, że nie nawidzsz tego zwrotu :P)

Hmm......z rana czulam jej obecność, uśmiechalam sie sama do siebie bo wiedzialam, ze tu jest, kiedy pojechalam na cmentarz, przestalam ją czuć.....Pierwszy raz tak publicznie plakalam, ale mam to w d... patrzylam na ten cholerny nagrobek i mialam świadomość, że ona już nie jest przy mnie, jak z rana, wiedzialam, że przyszla do mnie tylko na moment, musiala wrócić tam gdzie jest jej dom....najgorsze jest to, ze nie może mnie odwiedzać bo to cholernie daleko. Nie wytrzyamlam i poszlam do samochodu, nie mialam sily tam stać....poszlam ze swoim żalem do pustego samochodu, siedzialam obok śpieszących sie ludzi i plakalam i wtedy jakby cud,  przyszla do mnie znów.....W ten sam sposób jak rano, z promieniami slońca, siedzialam w tym samochodzie a ona przyszla mnie pocieszyć....Jest silniejsza ode mnie, nie pokazala mi swojego smutku, pocieszala mnie.....Panie świeć nad jej duszą......

Tak już z samego rana zauważylam, że jednak dzis jest inaczej, że będzie inaczej....Rok temu padal deszcz, cale święto okryte bylo lzami zmarlych, tak zmarlych a nie tych, którzy żyją. Dziś zanim jeszcze zdążylam pojechać, odwiedzić ją, ona sama przyszla, to ona dzis nas pierwsza odwiedzila, byla w swoim domu, w naszym wspólnym domu....Przyszla tu wraz z promieniami slońca, które wpadly przez okno i lekko gladzily moją twarz....to jej dloń czylam na swej twarzy...Dziś dużo ludzi zastanawia sie nad przemijaniem, ja nie...bo ona nie zdążyla przeminąć, nigdy nie czula dotyku cieplego letniego wiatru, jej oczom nie bylo dane ujrzeć przebiśniegów, w ostatkach mroźnej zimy, nie zdążyla zrobić ani jednego wdechu życia....Jednak byla w stanie nawet niezywa, zrobić tak, że o niej myśle, pamiętam, że tesknie za nią, a nawet jej nie znlam, miala w niezdolnych do ruchu rękach sile i jakąś niezwyklą moc,hm........nadal ją ma.....

Jutro I listopada, mam nadziję że będzie lepiej niż rok temu, że dostrzegę inne sprawy, a co widzialam rok temu....

                                   "I LISTOPADA"

Cmentarz, haniebne znicze

Rozpalone plomieniem sztuczności,

Który walczyl z wiatrem

I lazmi zmarlych.

Dlaczego?

Czym sobie zaslużyli

Na tę obojętność...

Bezsensowy rytulal,

Raniące przyzwyczajenie.

Poukladani ludzie

Przepelnieni szczęściem.

Udają !

Tylko po co...?